REGULICE

Nieczynne kamieniołomy, w których produkty erupcji wulkanów leżą na dystalnych częściach stożków napływowych utworzonych ze zlepieńca myślachowickiego. Stożki te powstały w trakcie pierwszego karbońsko-permskiego cyklu wulkanicznego. Stanowiły go trzy potoki lawowe, które na skutek gwałtownego odgazowania magmy w powierzchniowych częściach charakteryzują się obecnością licznych pęcherzy. Potoki przedzielają dwa poziomy skał piroklastycznych. Źródłem materiału wulkanicznego - zarówno law i utworów piroklastycznych - był wulkan, którego krater znajdował się na zachód od kamieniołomów. Otwory wiertnicze zlokalizowane w ich sąsiedztwie przebiły naprzemianległe pakiety law i skał piroklastycznych. Był to zatem wulkan typu mieszanego (stratowulkan) - odmiana współcześnie najczęściej spotykana.

W kamieniołomach odsłaniają się głównie skały powstałe tylko w trakcie jednego wylewu, aczkolwiek w północnej i północno-zachodniej części wyrobiska zachodniego występuje fragment pokrywy kolejnego potoku lawowego. Dowodem jest pojawienie się w profilu nad pakietami "parchacza" ponownie odmiany zbitej. Miejscami można w nim spotkać łatwo wietrzejącą brekcję brązowej barwy złożoną z okruchów melafirów tkwiących w porowatym spoiwie. Powstała ona z materiału osypującego się ze zboczy koryta, którym płynął potok lawowy na niezakrzepłą jeszcze powierzchnię. O kierunku przepływu lawy można wnioskować ze zgodnego z nim wydłużenia pęcherzy pogazowych. Czasami w zwietrzelinie melafirów trafiają się twardsze, obłe, niekiedy wrzecionowate fragmenty, które osiągają rozmiary kilkudziesięciu centymetrów i są bombami wulkanicznymi wyrzuconymi z krateru siłą wybuchu. Przy wejściu do kamieniołomu (we wschodniej części) odsłaniają się warstwowane, miękkie, seledynowe i brunatno-czerwone tufy. Są one złożone z drobnego materiału popiołów wulkanicznych osadzonego w zagłębieniu na stoku wulkanu.