Nieczynny kamieniołom o powierzchni ok. 18ha znany również jako Łom Za Torem. Eksploatację prowadzono w nim od XIV wieku do roku 1986, a obecnie jest on częścią
Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego.
W 1873r. krakowski przedsiębiorca pochodzenia żydowskiego Bernard Liban (stąd nazwa kamieniołomu) założył firmę zajmującą się produkcją wapna budowlanego i nawozowego, kamienia łamanego fundamentowego i brukowego. Firma Kamieniołomy i wapienniki Libana i Ehrenpreisa była w końcu XIX wieku najważniejszym przedsiębiorstwem w branży materiałów budowlanych w Krakowie i dzieliła rynek zbytu z Kamieniołomami i Wapiennikami Miejskimi w Podgórzu. Wydobycia i produkcji nie zaniechano nawet w czasie I wojny światowej. Od 1928r. do października 1941r. zakłady działały pod nazwą Krakowskie Wapienniki i Kamieniołomy SA w Krakowie. W latach 1942-44 okupanci hitlerowscy przejęli kierownictwo firmy i utworzyli Obóz Karny Służby Budowlanej (Baudienst). Po II wojnie światowej zakład działał nadal w ramach różnych struktur przemysłu wapienniczego i cementowego.
Występuje tu wapień uławicony w typowym wykształceniu oraz inicjalna rafa zbudowana z wapienia skalistego. Warstwy wapienia uławiconego zalegają poziomo; mają miąższości od kilkudziesięciu centymetrów do 1m. Wapień skalisty jest nieuławicony i praktycznie nie zawiera buł krzemionkowych; dzięki twardości i odporności na wietrzenie tworzy w ścianie kamieniołomu wybrzuszenie. Jest to głównie wapień pelityczny z charakterystycznymi pustkami, który reprezentuje nie w pełni rozwiniętą inicjalną rafę z powodu jej zasypywania przez materiał detrytyczny z sąsiedniej dużej rafy. W związku z tym wapień skalisty miejscami wykazuje delikatne uławicenie, ponadto występują w nim konkrecje krzemionkowe.
W południowej ścianie kamieniołomu występuje fragment struktury fleksuralnej wykształconej w osadach marglistych górnej kredy. Powstała ona nad zuskokowanymi sztywnymi płytami wapieni górnej jury. Widoczne są również głębokie studnie krasowe utworzone w okresie lądowym paleocenu, eocenu i oligocenu.
Copyright 2011-2023 bohun
Wykorzystywanie materiałów zamieszczonych w Geotydzie
bez zgody właściciela praw autorskich jest zabronione