MIĘKINIA

Rozległy kamieniołom o wymiarach 800m na 400m i 40m wysokości ścianach. Założony na rozległej płycie porfirowej rozciętej doliną potoku Miękinka. Porfiry zalegają częściowo na górnokarbońskich łupkach i zlepieńcach myślachowickich, a są pozostałością po powierzchniowym wylewie lawy w dolnym permie, którego miąższość dochodzi do 60m. Skały pocięte są licznymi spękaniami ciosowymi (widoczne słupy) związanymi z procesami krzepnięcia lawy; widać na nich również zaawansowane procesy wietrzenia fizycznego w postaci piargów i maliniaków.

Porfir ma barwę brunatno-czerwoną, fioletową, na powierzchni zwietrzałej szaro-rdzawą. Struktura porfirowa, tekstura zbita, bezładna. Pod wpływem wietrzenia chemicznego prakryształy skaleni stają się białe, przechodząc w kaolinit.

Eksploatacja trwała od 1852r. Wydobyty materiał transportowano kolejką linową do stacji kolejowej w Krzeszowicach, a od początku lat 60-tych XX wieku do roku 1975 przerabiano w Młynach Kamieniarskich położonych na południowo-zachodnim zboczu Doliny Miękini. Z porfiru produkowano kostkę brukową (m.in. dla Krakowa - ul. Franciszkańska, Loretańska, Karmelicka, Zwierzyniecka i okolice Bramy Floriańskiej); używano go także do budowy dróg i nasypów kolejowych. Obecnie kamieniołom zlokalizowany po zachodniej stronie drogi należy do Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego.