GRANIT Z BUGAJA

Grupa różnej wielkości bloków granitowych odsłaniających się na odcinku ok. 150m w korycie potoku Bugajka stanowiącego lewy dopływ Cedronu. Ze względu na występowanie skały w głębi ponasuwanych na siebie płaszczowin fliszowych, próby wyjaśnienia jej pochodzenia nie są jednoznaczne. Przypisuje się genezę tektoniczną (porwak tektoniczny), sedymentacyjną (efekt spływów podmorskich), a nawet podejrzenie, iż związana jest ona ze zlodowaceniem południowopolskim. Badania przeprowadzone na próbkach skały pozwoliły ustalić jego wiek bezwzględny na 485mln lat.

Granit z Bugaja charakteryzuje się jasnoróżową barwą. W składzie mineralnym zawiera kwarc, duże kryształy skaleni oraz biotyt. Odkryto go w 1884r. podczas budowy linii kolejowej Skawina-Sucha Beskidzka. W późniejszych latach był on eksploatowany na niewielką skalę przez bernardynów z pobliskiego klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wykorzystano go na miejscowe potrzeby m.in. do budowy nieodległego wiaduktu nad torami kolejowymi, wyłożenia wnętrza i obramowania groty z figurą Matki Bożej poniżej kościółka oraz grobu Matki Bożej w Brodach przy szosie Brody-Skawinki-Palcza.