GÓRA ZAMKOWA

Wzniesienie stanowiące południowy fragment antykliny chęcińskiej (należy do niej także Góra Rzepka), której północna część to Góra Zelejowa. Świadczą o tym bliźniacze warstwy skalne, z których wzgórza te są zbudowane. Pierwotnie znajdowały się one na przeciwległych krańcach jednego wzniesienia, jednak w wyniku erozji odsłonięte zostało jego wnętrze zbudowane z miękkich osadów kambryjskich. Uwagę zwraca także asymetryczna morfologia Góry Zamkowej. Wynika ona z różnej twardości tworzących ją skał. Strome zbocze południowe budują twarde wapienie z rogowcami, a łagodne północne - stosunkowo miękkie i kruche dolomity.

W przeszłości Góra Zamkowa była miejscem poszukiwań i eksploatacji rud ołowiu. Wskazują na to liczne ślady starych robót górniczych. Wydobywana tu galena zawierała niewielkie ilości srebra. Na początku 1943 roku zaś eksploatację w kamieniołomie uruchomiła niemiecka firma drogowa Schalinger. Roboty trwały do czerwca roku 1944 i odsłoniły one prawie pionowo stojące warstwy skalne, z wyjątkiem części południowej, gdzie nachylone są one pod kątem 40°. Ławice różnią się między sobą grubością oraz zespołami faunistycznymi. W części północnej występują wapienie gruboławicowe z bogatą fauną ramienionogów, koralowców, ślimaków, liliowców, stromatoporów i amfiporów. W części środkowej zaś obecne są, również pionowo ustawione, wapienie z rogowcami powstałe w głębszym zbiorniku morskim przechodzące w części południowej w cienkoławicowe wapienie bez rogowców.