PIEKOSZÓW

Nieczynny kamieniołom wapieni triasu (dolnego retu) usytowany w południowym skrzydle synkliny piekoszowskiej stanowiącej zachodnią osłonę mezozoiczną paleozoicznego cokołu Gór Świętokrzyskich.

Wapienie te powstawały w zbiorniku morskim, o czym świadczy nie tylko typ osadów (wapienie i margle) lecz również zespół fauny, w której obok form brakicznych występują amonity, żyjące w otwartych zbiornikach morskich. Szczątki tych organizmów najczęściej zgromadzone są na powierzchniach warstw i lamin, przeważnie w cienkopłytkowych wapieniach marglistych lub w obrębie cienkiej warstewki wapienia o charakterze muszlowca. Wśród skamieniałości dominują skorupki i odciski małżów, ramienionogów, skorupiaków, amonitów oraz okruchy kości i zęby ryb; widoczne są także odciski zwęglonej flory. Do najczęściej spotykanych skamieniałości należą małże Lingula i Myophoria costata.

W najniższej, częściowo zarośniętej, części ściany widoczne są szare wapienie krystaliczne, miejscami zawierające gruzły żółtych wapieni marglistych. Ponad nimi występują rdzawo-żółte wapienie margliste, silnie porowate, komorowe. Widoczne w nich pustki i kawerny są efektem zmian diagenetycznych. Wapienie komorowe przechodzą ku górze w brunatno-rdzawe wapienie grubokrystaliczne z wpryśnięciami białego kalcytu. Wyżej występują szare wapienie drobnokrystaliczne ponownie z poziomami komorowymi. W najwyższej części profilu znajdują się cienkoławicowe, jasnoszare wapienie przekładane marglami i iłowcami marglistymi.