JASKINIE POD CHRZANOWEM

Trzy groty (jednak dwie możliwe do swobodnej eksploracji) ulokowane w niewielkim, zapuszczonym łomie. Nie są to jaskinie pochodzenia naturalnego, bowiem utworzone zostały w wyniku działalności antropogenicznej; nazywa się je lochami. Powstały, gdy warstwa eksploatowana w kamieniołomie zagłębiała się coraz bardziej pod bezwartościowy nadkład. Wówczas, aby uniknąć niepotrzebnego zdejmowania wyżej leżących skał, wykonywano niszę (loch), która miała formę krótkiej komory, bądź bardziej złożonego wyrobiska o wysokości odpowiadającej miąższości wydobywanej warstwy. Działania takie prowadzono do lat 50-tych ubiegłego wieku.

Najciaśniejsza i najtrudniejsza do penetracji jaskinia wysunięta jest najbardziej na północ; jej otwór ma niespełna 50cm wysokości, a korytarz prowadzi ok. 6m w głąb masywu. Dwie pozostałe groty jednak są łatwe w eksploracji; trzeba uważać na wystające z dna odłamki i niski strop, z rzadka przekraczający 1,5m. Do wstępnych części korytarzy wpada światło słoneczne, a w dalszych partiach są one ciemne, wilgotne i dość chłodne. Nieco większą długością charakteryzuje się jaskinia "południowa" (ok. 12m); w jej końcowym odcinku korytarz wydaje się rozwidlać. Grota "północna" zaś to początkowo niemal kwadratowa salka o ok. 5m boku, od której w prawo odbiega korytarz o niespełna 10m długości, przyjmując za punkt początkowy otwór wejściowy.