PRZEŁOM BIAŁKI

Przełom rzeczny utworzony w masywie zbudowanym z białych wapieni krynoidowych serii czorsztyńskiej powstałych w środkowej i górnej jurze. Masyw ten został rozcięty przez rzekę Białkę, tworząc oddalone od siebie o ok. 100m skały - Obłazową na zachodzie i Kramnicę na wschodzie. Dość licznie występują w nich skamieniałości amonitów jurajskich, a w korycie rzeki - otoczaki granitowe przywleczone z Tatr.

Badania archeologiczne przeprowadzone w Przełomie Białki ujawniły obecność paleolitycznego obozowiska łowców sprzed 12000 lat. Odkryto relikty szałasu, ślady ognisk i niewielkiej pracowni, w której wyrabiano narzędzia z radiolarytu. Na uwagę zasługują specyficzne ostrza tzw. tylczaki łukowe służące jako groty strzał i zadziory drewnianych harpunów. Mieszkańcy tegoż obozowiska zajmowali się polowaniami na renifery i ptactwo, a Przełom Białki wykorzystywali do połowów ryb łososiowatych. Zachowany pyłek roślin umożliwił rekonstrukcję szaty roślinnej najbliższego otoczenia obozowiska. Stanowiło ją zbiorowisko leśne złożone z iglastych lasów, dolinnych łąk i torfowisk. Klimat zaś był chłodny ze średnią temperaturą lipca 14°C.