SKAŁKA ROGOŹNICKA

Rezerwat przyrody nieożywionej o powierzchni 2,8ha utworzony 27 lipca 1961r. Uznana została za stratotyp muszlowca z Rogoźnika o szczególnym znaczeniu dla stratygrafii tytonu i beriasu, czyli pogranicza jury i kredy. Występujący w niej zespół skamieniałości reprezentuje najlepiej zachowany poziom amonitowy Semiformiceras semiforme tytonu środkowego w obszarze alpejsko-karpackim.

Skałka Rogoźnicka została tektonicznie zaklinowana wśród bardzo intensywnie sfałdowanych miękkich margli górnokredowych. Zbudowana jest z tzw. muszlowca rogoźnickiego potocznie nazywanego muszlową brekcją rogoźnicką (ogniwo muszlowca z Rogoźnika formacji wapienia czorsztyńskiego). Zawiera on bardzo liczne i dobrze zachowane skamieniałości amonitów, ramienionogów, belemnitów, małży, korali i liliowców. Zapada prawie pionowo ku północnemu-zachodowi. Wyróżniono w nim 23 warstwy muszlowców, dzięki czemu precyzyjnie określono wiek poszczególnych części profilu od najniższego tytonu do beriasu.

Szczyt Skałki Rogoźnickiej przedzielony jest wąskim wcięciem zawalonym rumowiskiem. Po jego południowej stronie odsłaniają się starsze warstwy należące do dolnego i środkowego tytonu - muszlowce spojone sparytem lub mikrytem, po północnej - młodsze muszlowce mikrytowe pochodzące z pogranicza górnego tytonu i dolnego beriasu. Oba typy muszlowców zbudowane są z pokruszonych amonitów, wieczek amonitów, ramienionogów i fragmentów członów liliowców (trochitów) spojonych sparytem lub mikrytem. Skamieniałości te są silnie wymieszane, a we wnętrzach muszli wykrystalizował kalcyt.

Poniżej Skałki Rogoźnickiej znajdują się dwa kamieniołomy. We wschodnim występują białe wapienie krynoidowe oraz białe i czerwone muszlowce mikrytowe, a w zachodnim - górnokredowe margle (głównie czerwone, podrzędnie - szare i zielone) należące do ogniwa margli z Pustelni formacji z Jaworek.