JASKINIA W DIABLEJ GÓRZE

Druga co do wielkości jaskinia wykształcona w wapieniach triasowych; charakteryzują się one tutaj cienkimi, aczkolwiek wyraźnymi ławicami; są spękane, a ich poszczególne fragmenty - poprzesuwane, przez co ściany groty przypominają niedbale wzniesiony mur w każdej chwili grożący zawaleniem. Główny ciąg jaskini stanowi przedzielony niewielkimi progami, ciasny, poziomy korytarz rozwinięty na pęknięciu o przebiegu NW-SE. W części środkowej odchodzi od niego bardzo wąskie przejście doprowadzające do najniższej partii położonej 15m poniżej wejścia; w końcowej zaś dzieli się on na trzy poziomy. Szata naciekowa występuje jedynie w końcowym fragmencie pod postacią wełnistych nacieków z częściowo stwardniałego mleka wapiennego; na dnie zalega rumowisko oraz biaława glina. Całkowita długość jaskini wynosi 107m, a pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1912r.