JASKINIA NA ŁOPIANKACH

Wejście do jaskini zasłania sporych rozmiarów blok skalny, stąd też jest ono niewidoczne od strony Wąwozu Półrzeczki. Zaraz za nim znajduje się obszerna komora z filarem skalnym, za którym biegnie w górę szeroki komin rozwinięty na nachylonej szczelinie. W głąb prowadzi kręty korytarz z wyraźnie zaznaczonymi rynnami bocznymi. Ściany korytarza pokryte są ładnymi naciekami w formie kaskad. Po kilkunastu metrach korytarz skręca, przechodząc w ciasny tunel (dawniej zacisk) wyprowadzający do salki. Za nią w głąb masywu prowadzi kilkunastometrowy, niski, zamulony korytarz z bocznymi rozmyciami w części przystropowej. Jaskinia ma charakter wybitnie wilgotny, namulisko jest bardzo błotniste, szczególnie po deszczach. Eksploracja ciasnego tunelu jest bardzo nieprzyjemna ze względu na konieczność przeczołgania się przez kałuże i błoto głębokości kilku centymetrów. W jaskini występują nielicznie pająki Meta menardi. Całkowita jej długość wynosi 65m.