JEZIORZANY

Osiągająca 20m wysokości skałka zbudowana z jurajskiego wapienia skalistego. Charakteryzuje się on oddzielnością gruboławicową; jest rozczłonkowany grawitacyjnie rozszerzonymi szczelinami. Nie zawiera buł krzemionkowych. Skała należy do Skałek Piekarskich, a od zachodu i północnego-zachodu obrzeża ją częściowo zarośnięte - a częściowo wypełnione wodą - starorzecze. U podnóża, od strony wschodniej, występują piaski.

Zachodnia część wzgórza była w przeszłości przedmiotem eksploatacji. Pozostałością po tej działalności jest stary kamieniołom przylegający do skałki od strony północnej. W niewielkiej ścianie obserwować można facjalne zastępowanie wapieni skalistych przez wapienie uławicone. W jego południowej części widoczne są trzy kilkumetrowej grubości ławice wapienia pochylone łagodnie ku północy. Stopniowo przechodzą one w wapienie coraz wyraźniej uławicone o miąższościach 0,7-1,5m. Pojawiają się tu buły krzemionkowe - początkowo nieliczne i małe, następnie coraz większe i częściej spotykane. W obu typach wapieni dość licznie występują szczątki fauny - gąbek, ośródek amonitów oraz ramienionogów. W północnej części łomu widoczna jest duża, kopalna forma krasowa - lej wypełniony brekcją złożoną z fragmentów wapieni i krzemieni jurajskich. Na ubogie spoiwo składa się drobny materiał wapienny z domieszką iłów barwy zielonej lub brunatnej. Przypuszczalnie wypełnienie to utworzyło się w trzeciorzędzie, w miejscu gdzie zapadł się strop istniejącej tu dawniej jaskini.