ŚCIEJOWICE

Zlokalizowane na stoku niewielkiego zrębowego wzgórza naturalne odsłonięcie jurajskiego wapienia skalistego należące do Skałek Piekarskich. Skała nie wykazuje wyraźnego uławicenia; nie występują w niej konkrecje krzemionkowe; na jej zwietrzałych i skrasowiałych powierzchniach obserwować można dość liczne szczątki skamieniałości (głównie gąbek). W południowo-wschodniej części pagóra rozwinął się system grawitacyjnie rozszerzonych szczelin, które tworzą mały labirynt skalny. Wielkie prostopadłościenne bloki skalne przesunęły się wzdłuż fugi międzyławicowej, której towarzyszą zagłębienia o charakterze małych nisz i schronów. Małe skałki na wierzchowinie wzgórza mają powierzchnie wymodelowane przez procesy krasowe. Ich przejawem jest m.in. charakterystyczna kieszeń widoczna w południowej części wychodni. U podnóża rozciąga się pas zwydmionych piasków, a materiał piaszczysty jest także znaczącym składnikiem gleby pokrywającej wapienie z ich zwietrzeliną oraz rumosz skalny.

W południowo-zachodniej części wzgórza odkryto ślady obozowiska myśliwsko-rybackiego z okresu mezolitu. W piaskach znaleziono blisko 15000 wyrobów krzemiennych oraz narzędzia z kości, rogu i drewna, a także półprodukty. Część z nich była wytwarzana w miejscowych pracowniach, co wskazuje że obozowisko było wykorzystywane przez dłuższy czas.