KOZIE SKAŁY

Największe skupisko wychodni skalnych w Beskidzie Małym tworzące okazałą grzędę skalną ciągnącą się na odcinku prawie 750m wzdłuż północno-zachodniego grzbietu Żurawnicy. Składa się na nie niemal 25 baszt i ambon o wysokości dochodzącej do 15m; największe z nich znajdują się w środkowej i wschodniej części. Skałki budują gruboławicowe piaskowce ciężkowickie należące do płaszczowiny magurskiej. Są one grubo- i średnioziarniste, słabo wysortowane z lokalnymi wkładami zlepieńców polimiktycznych i drobnymi fragmentami glonów z rodzaju Lithothamnium; zawierają 15-45% węglanu wapnia. Poszczególne ławice piaskowców oddzielone są przez mułowce i piaskowce drobnoziarniste, co wpływa na kształt skałek oraz ich stabilność. Wzdłuż nich bowiem dochodzi do rozczłonkowania masywu i w konsekwencji do przechylenia bloków, a nawet ich opadania. Powiększające się szczeliny wypełniają piaszczyste gliny ze skorupami późnoholoceńskich ślimaków.

W 1962r. na obszarze Kozich Skał i w żlebach na zboczach Żurawnicy odkryto skalnicę gronkową - roślinę znaną wcześniej z występowania wyłącznie na podłożu wapiennym. 27 stycznia 1968r. zaś skałki objęto ochroną pod postacią pomnika przyrody nieożywionej.