JASKINIA SAWICKIEGO

Pod względem układu korytarzy i ich kształtu, najbardziej podobna ze wszystkich jaskiń Niecki Nidziańskiej do systemów jaskiniowych Podola. Wypreparowana jest w gipsach serii ewaporatowej miocenu; w przeważającej części - w gipsach szablastych i szkieletowych, podrzędnie - w wielkokrystalicznych gipsach szklicowych. Sumaryczna długość jej korytarzy wynosi 173m, jednak - ze względu na tworzące się u podnóża ściany skalnej z otworami wejściowymi okresowe jeziorko - przez większą część roku są one niedostępne w całości.

Jaskinia Sawickiego stanowi sieć kanałów krasowych tworzących podziemny odpływ wód z ciągu bezodpływowych depresji rozwiniętych na północ od garbu gipsowego, który oddziela je od doliny rzeczki. Wśród jej korytarzy przeważają kanały o przekrojach owalnych, dzwonowatych i gruszkowatych rozwiniętych wzdłuż spękań ciosowych. Niektóre jej partie jednak mają charakter zawaliskowy. Na ścianach korytarzy obserwuje się zróżnicowane formy mikrorzeźby powstałe w wyniku selektywnej korozji krasowej. Dno większości korytarzy przykrywa czarny lub ciemnoszary muł tworzący prawdopodobnie jedynie cienki płat na podłożu gipsów. Miejscami, zwłaszcza na płytach skalnych w salkach, odsłania się skalne dno.