JASKINIE KIKOWSKIE

Objęty ochroną pod postacią pomnika przyrody nieożywionej od 27 kwietnia 2001r. zespół jaskiń krasowych wykształconych w utworach wapiennych oraz frakcji ilasto-gliniastych pochodzących z wietrzenia skały macierzystej odsłaniającej się w północnej części Wąwozu Kikowskiego. Deniwelacje wąwozu osiągają 30m; odsłaniają się w nim skalne ambony, a jego podłoże budują jurajskie i kredowe wapienie z piaskowcami.

Pierwotnie dostępnych było 5 jaskiń, jednak włazy do nich uległy zawaleniu. Największa z nich charakteryzuje się ok. 12m długością i obecnością wyrwy w stropie jedynej komory. Średnica ubytku wynosi ok. 5m; zajmuje on niemal całą powierzchnię sali i sprawia, że całą jaskinię oświetlają promienie słoneczne. Komora wysoka jest na ok. 6m, a w jej centralnej części znajduje się kopiec usypany z materiału pochodzącego z niszczenia stropu. Stopniowo jednak jest on wypłukiwany z wnętrza jaskini poprzez działalność wód opadowych.