JASKINIA PIEKŁO MILECHOWY

Niewielka jaskinia krasowa o długości 17,5m rozwinięta wzdłuż spękań ciosowych w wapieniach górnojurajskich. Charakteryzuje się niemal okrągłym otworem wejściowym o średnicy ok. 2m, za którym lekko ku dołowi prowadzi prosty korytarz. Początkowo jest on obszerny, po czym - przy niezmiennej niemal wysokości - ulega znacznemu zwężeniu; w końcowej partii staje się on ciasny, a jego przekrój poprzeczny zmienia się na trójkątny. W jego stropie ok. 8m od wejścia u zbiegu kilku spękań rozwija się kilkumetrowy kominek oraz bardzo wąski korytarzyk poziomy. Trzy mniejsze kominki występują także w części przyotworowej.

Pierwsza wzmianka o Jaskini Piekło Milechowy pochodzi z roku 1928. Od 2 grudnia 1952r. chroniona jest jako pomnik przyrody nieożywionej. Charakteryzuje się statycznym mikroklimatem i suchością. W części przyotworowej pokrytej glebą humusową jest zacieniona, a w głębszej - gdzie dno pokrywa gruz - mroczna i całkowicie ciemna. Najlepiej zachowane ślady rzeźby krasowej występują w stropie korytarza. W największym kominku zaś obecne są polewy zbudowane ze stwardniałego mleka wapiennego. Ściany jaskini pokrywa także sadza pochodząca z ognisk palonych u jej wejścia.