PIEKŁO

Wychodnie dolnodewońskiego piaskowca kwarcytowego zlokalizowane w grzbietowej części Kamienia na zachód od szczytu góry. Wzniesienie jest swoistym ewenementem geologicznym w ciągu Wzgórz Tumlińskich, gdyż zbudowane jest ze skał dewońskich; okoliczne zaś z piaskowców triasowych. 28 października 1954r. uznane zostało za pomnik przyrody nieożywionej.

Skałki tworzą stromą skarpę o długości 15m i szerokości 6-7m, która opada ku południowi. Zbudowane są z gruboławicowych, zwięzłych piaskowców drobnoziarnistych wietrzejących na żółto, gęsto pociętych spękaniami pionowego ciosu, co nadaje im kostkowy charakter. Zwięzłość zawdzięczają kwarcytowemu spoiwu, które wypełniło pory między ziarnami kwarcu i doprowadziło do powstania monolitu skalnego. Na górnej powierzchni widoczne jest lustro tektoniczne z rysami wskazującymi na kierunek względnego przesunięcia obu skrzydeł uskoku. Jednak z uwagi na brak wyraźnej powierzchni uławicenia trudno ustalić stan zalegania piaskowców.