WYKIEŃ

Zlokalizowany na północny-zachód od szczytu Wykieńskiej najmłodszy ze wszystkich kamieniołomów, w którym eksploatowano piaskowce tumlińskie. Powstał w 1906r. jako odkrywka dorywczo eksploatowana przez miejscowych kamieniarzy płacących leśnictwu w Tumlinie za wywóz kamienia. W latach 1927-51 był dzierżawiony miejscowemu przedsiębiorcy. Od 3 grudnia 2003r. objęty ochroną jako stanowisko dokumentacyjne.

W kamieniołomie odsłaniają się gruboławicowe czerwone piaskowce tumlińskie, w których wyraźne są struktury sedymentacyjne. We wschodniej części wyrobiska skały tworzą stromą ścianę skalną z czytelnymi przekrojami ukazującymi laminację. Poszczególne laminy uzyskują duże rozmiary (do 20m długości); są one zorganizowane w zespoły liczące do kilku metrów miąższości oddzielone od siebie powierzchniami niezgodności. W pobliżu spągu zespołu nachylenie lamin jest połogie; wzrasta ku jego stropowi (miejscami przekraczają 30°). Uwagę zwraca także znajdujący się w centralnej części kamieniołomu betonowy słup wysoki na ok. 10m z płytą piaskowca umieszczoną poziomo na szczycie.