KAMIENIE BRODZIŃSKIEGO

Stanowią bardzo malowniczą grupę dziewięciu skał w kształcie baszt, grzybów, ambon i skalnych występów zlokalizowanych w szczytowej części wzgórza Paprotna. Największy z ostańców, zwany Wielki Kamieniem, ma wysokość ok. 10m i długość 16m. Swoim kształtem przypomina szeroką basztę. Jego ściany są bardzo strome - pionowe lub przewieszone. Tylko od wschodniej strony tworzy stopnie, po których bez większych trudności można wspiąć się na jego płaski niemal wierzchołek. Nieco na zachód znajdują się trzy, tworzące zwartą grupę, skalne grzyby o wysokości ok. 5m. Z podłożem połączone są wąską podstawą, u góry rozszerzają się. Pomiędzy nimi występują charakterystyczne okna skalne - szczeliny, które powstały w wyniku fałdowania warstw skalnych i późniejszego ich wietrzenia. Na wschód od Wielkiego Kamienia, w odległości ok. 200m, następna grupa nieco mniej okazałych skałek.

Skały Brodzińskiego są częścią przebiegającej w tym rejonie z północnego-wschodu na południowy-zachód warstwy twardzielcowych górnokredowych piaskowców istebniańskich dolnej płaszczowiny śląskiej tworzącej także Trzy Skałki. Charakteryzują się gruboławicową budową - składają się z naprzemianległych warstw piaskowca i cienkich łupków. Zawierają również domieszki kwarcu, miki i skalenia.

Na ścianach grzybów skalnych występują rzadko spotykane struktury komórkowe, arkadowe, miseczkowe, ucieczkowe oraz uziarnienie frakcjonalne. Część z nich należy do początkowych członów sekwencji Boumy. Osady najprawdopodobniej powstały w kanale centralnym stożka wewnętrznego.

Na obecną postać Skał Brodzińskiego największy wpływ miało ostatnie zlodowacenie. W peryglacjalnym klimacie plejstocenu, w stosunkowo niedalekim sąsiedztwie lądolodu, obszar ten porośnięty był roślinnością tundrową o silnie rozbudowanych korzeniach. Silna erozja fizyczna (zamróz oraz podmuchy wiatru) doprowadziła do rozsadzenia i wywiewania materiału okruchowego na duże odległości, a chemiczna do rozkładu ziarn mineralnych.

Skały Brodzińskiego nazwano na pamiątkę wybitnego poety, historyka, publicysty - Kazimierza Brodzińskiego. Od 10 listopada 1962r. są pomnikiem przyrody nieożywionej; należą także do Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego.