ROSPONTOWA

Obecnie jedno z osiedli należące do Chrzanowa. Przed wiekami jednak była częścią Kościelca - prężnie działającego ośrodka wydobywczego rud cynku, ołowiu i srebra. Świadczy o tym ufundowanie w 1484r. przez górników kościeleckich dzwonu dla tutejszego kościoła. W roku 1533 zaś powstała tu najstarsza sztolnia odwadniająca znajdująca się na terenie gminy Chrzanów.

Dzięki korzystnej lokalizacji tutejszych złóż, kościeleckie górnictwo już na starcie miało dużą szansę na sukces. Przebiega tędy bowiem uskok Chechła powstały podczas formowania niecki chrzanowskiej, odmłodzony dodatkowo w czasie ruchów karpackich. Obniżony o kilkadziesiąt metrów masyw skalny stanowi obecnie dno doliny Chechła, którym przepływa rzeka o tej samej nazwie. Złoże zatem było łatwo dostępne i możliwe do grawitacyjnego odwodnienia, którego podstawę stanowiło właśnie koryto potoku Chechło.

Początki kościeleckiego górnictwa rud srebra i ołowiu sięgają przełomu XIV i XV wieku. Wówczas w okolicach Chrzanowa podjęto próby wydobycia niedostępnej wcześniej rudy zalegającej poniżej poziomu wód gruntowych. W tym celu poniżej spągu złoża budowano sztolnie odwadniające "typu chrzanowskiego", których zadaniem był drenaż zawodnionej warstwy. W odróżnieniu od rozwiązań okręgów olkuskiego i tarnogórskiego charakteryzowały się one stosunkowo niewielką długością (rzadko powyżej 500m) oraz brakiem roznosu (powierzchniowego kanału w przedłużeniu podziemnego wyrobiska). Dość często drenaż powierzchniowy wspomagany był odwodnieniem mechanicznym, co umożliwiało eksploatację złóż zalegających poniżej poziomu sztolni. Nie dawały one jednak gwarancji trwałego drenażu, gdyż wydajności zainstalowanych pomp odpowiadały wielkości bieżącego dopływu bez jakiejkolwiek rezerwy. Zdarzało się więc, że obfitsze opady doprowadzały do okresowego zatapiania kopalni.