ŹRÓDŁO IRENY

Krasowe, szczelinowe, podzboczowe źródło o charakterze descensyjno-ascensyjnym. Wypływa na kontakcie tektonicznym jurajskich (malm) wapieni skalistych i kredowych (senon) margli. Cechuje się zmienną wydajnością (w granicach 20-40l/s); temperaturą - 9,3°C; mineralizacją - 600mg/l i słabo zasadowym odczynem. W porównaniu do innych źródeł regionu jurajskiego zawiera dużo magnezu (ok. 10mg/l). Podczas badań hydrochemicznych przeprowadzonych w latach 2000-01 stwierdzono w nim bardzo wysoką zawartość cynku.

Źródło Ireny należy do zlewni Szreniawy. Wypływ ma charakter naturalny i jest hamowany przez roślinność wodolubną; tworzy się przy nim niewielka podmokłość. Duże walory przyrodnicze źródła sprawiły, że 31 stycznia 2002r. objęto je ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej. Swą nazwą upamiętnia prof. Irenę Dynowską - badaczkę źródeł Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej i Wyżyny Miechowskiej.

Ponoć przy Źródle Ireny spotykali się książę Niemierz z Gołczy ze swoją przyszłą żoną Cudką. Inny z przekazów głosi, że woda ta ma uzdrawiającą moc. Pomogło ono bowiem kiedyś śmiertelnie choremu chłopcu, którego dziadek zanurzył w lodowatej wodzie, doprowadzając do ustąpienia nowotworu. Z tej leczniczej właściwości można jednak skorzystać tylko w Wielki Piątek przed wschodem słońca. Należy wówczas zanurzyć w źródełku dłonie i przemyć twarz. Mówi się, że twarz przemywać trzeba dla zdrowia, a oczy - żeby dostrzec prawdę. Dlatego też co roku w Wielkanocy przy Źródle Ireny ustawiają się kolejki liczących na uzdrowienie.