PUSTYNIA BŁĘDOWSKA

Do genezy Pustyni Błędowskiej nawiązuje także legenda. Otóż według niej, diabeł nie mogąc znieść zuchwałości olkuskich górników, którzy w poszukiwaniu rud srebra i ołowiu kopali coraz to głębiej - zdawać by się mogło - że aż do samego piekła, rzekł do swych współbraci: "Co ziemskie to ziemskie, a co piekielne, to nietykalne być powinno!". Postanowiły więc czarty, że olkuskie kopalnie trzeba zasypać, najlepiej piaskiem znad Morza Bałtyckiego. Szybując jednak nad ziemią z wielkim worem piachu i zamiarem wysypania go wprost na odkrywki złóż, diabeł - obniżając swój lot - zahaczył o wieżę kościoła wzniesionego na kluczewskim wzgórzu. W konsekwencji wór uległ rozdarciu, a ogromne morze piasku wysypało się na okoliczne pola, pozostawiając ślad po diabelskiej wyprawie nad Bałtyk.

Średnią głębokość piasków Pustyni Błędowskiej ocenia się na 40m (maksymalnie 70m). Długość jej zaś wynosi dziś ok. 10km, a szerokość miejscami osiąga 4km. Rozdziela ją pas roślinności ciągnący się wzdłuż koryta Białej Przemszy. Bardziej urozmaicona jest część południowa, gdzie obok obszarów deflacyjnych istnieje wiele wydm. Północny fragment pustyni zaś charakteryzuje się większą monotonią.

Teren pustyni w przeszłości wykorzystywany był przez Wojsko Polskie, a podczas II wojny światowej - przez Wehrmacht. Podejrzewa się nawet, że manewry prowadziła tu część jednostek Afrika Korps. 10 października 1958r. wystrzelono tutaj pierwszą polską wysokościową rakietę doświadczalną. Zrealizowano także ekranizację "Faraona" Bolesława Prusa. Dawniej zdarzało się również zjawisko fatamorgany.