KAPELANKA

Nieczynny kamieniołom zlokalizowany niespełna 3km od centrum Krakowa, w którym wydobywano utwory budujące Skały Twardowskiego, czyli wapienie skaliste nieuławicone, gruboławicowe i płytowe.

Rozpoczęcie eksploatacji w kamieniołomie Kapelanka na dużą skalę sięga początków XX wieku. Pozyskiwany tu materiał wykorzystywany był w przemyśle wapienniczym i cementowym. Od roku 1909 użytkowany przez Austryjackie Zakłady Solvay, Zakłady Solvay w Polsce sp. w Warszawie i - po II wojnie światowej - Krakowskie Zakłady Sodowe. Wydobycie zakończono w 1991r., pozostawiając 20m wysokości ściany wykorzystywane dziś przez miłośników wspinaczki.

Na uwagę zasługują także niskie ściany kamieniołomu Kapelanka z rozwiniętymi w nich gzymsami tektonicznymi oraz kanałami anastomotycznymi. Pierwsze zaobserwować można w północnej ścianie, zbudowanej z uławiconych wapieni, jako niewielkie wąskie okapy powstałe w rezultacie poziomych przesunięć kolejnych ławic. Drugie to specyficzne formy krasowe występujące we wschodniej ścianie; widoczne są tu powierzchnie międzyławicowe, które wymyte są w obrębie wyżejległej warstwy. W przekroju widocznym na ścianie niektóre kanały są niemal izolowane od siebie, wiele jednak łączy się ze sobą w swych dolnych partiach. Tam, gdzie wyższa ławica tworzy rodzaj wystającego ze ściany okapu, obserwować można układ kanałów w planie - łączą się one ze sobą i rozdzielają, tworząc w sumie sieć o charakterze labiryntu. Anastomozy te związane są wiekowo z jednym ze starych, przedmioceńskich etapów rozwoju krasu w wapieniach jurajskich.