SALWATOR

Krakowskie osiedle willowe ulokowane na południowo-wschodnim stoku pasma Sowińca. Tuż powyżej zabudowań naprzeciw cmentarza odsłania się less, w którym odnaleziono liczne wyroby krzemienne oraz ślady bytowania człowieka paleolitycznego (sprzed 30000-18000 lat). Kilkaset metrów na północny-zachód od odkrywki zaś, w tej samej warstwie przy ul. Vlastimila Hofmana, odkryto osiedla łowców mamutów. Przybyli oni na te tereny ok. 20000 lat temu i polowali na mamuty, z kości których budowali swoje szałasy.

Pełny profil utworów czwartorzędowych i ich podłoża nie jest obecnie widoczny, jednak następstwo warstw stwierdzono na podstawie wykonanych robót ziemnych. Rozpoczyna go warstwa iłów ilastych zbudowana z iłów mioceńskich i wyżej leżących średnio- i drobnoziarnistych piasków przechodząca ku górze w ławicę lessu dolnego o znacznej zwięzłości, braku wapnistości i jasnobrunatnym zabarwieniu. W jego stropie zaś wyraźnie zaznacza się kopalna gleba utworzona podczas przerwy w sedymentacji. Jest ona szara, brązowa, a składa się z materiału gliniasto-piaszczystego; zawiera substancje humusowe. Górną część odkrywki stanowi warstwa wapnistego lessu górnego. Występują w nim tzw. kukiełki lessowe, czyli konkrecje wapienne o przeróżnych kształtach. W profilu widoczne są także ciemniejsze rdzawo-brunatne smugi z detrytusem roślinnym świadczące o okresach wegetacji, poziomy z silnymi zaburzeniami lessu w postaci gęstej i zawikłanej sieci powyginanych przewarstwień powstałe w wyniku soliflukcji, a także kliny mrozowe mające postać szczelin pierwotnie rozcinających zamarznięte podłoże. Szczeliny te wypełnione były lodem, który po stopieniu zapełnił spadający z góry materiał.