SOWINIEC

Wzgórze włączone do Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego. Wznosi się na ok. 140m ponad krakowski Rynek Główny. Wraz z sąsiednimi wzniesieniami (św. Bronisławy, Pustelnik, Srebrna Góra) tworzy najwyższe pasmo "górskie" w mieście. Deniwelacje szerokiego, zaokrąglonego i dość rozległego grzbietu (łączącego dwie najwyższe kulminacje - Sowiniec i Pustelnik) nieznacznie przekraczają 30m. Natomiast stoki stromo opadające ku północy (Sikornik, Panieńskie Skały) i południowi (Skałki Przegorzalskie, Skałki Bielańskie) ponacinane są kilkoma dość głębokimi dolinami.

Wzniesienia zbudowane są w przewadze z górnojurajskich wapieni uławiconych z krzemieniami przykryte na zachodzie niewielkim płatem kredowych margli i kilkoma mniejszymi - mioceńskimi wapieniami. Kulminacje i stoki wzgórz w dużej części otulają utwory czwartorzędowe - less (Salwator), a na południowym-zachodzie - piasek. Starsze skały, głównie wapienie jurajskie, obserwować można we wspomnianych wcześniej miejscach (Sikornik, Panieńskie Skały, Skałki Przegorzalskie, Skałki Bielańskie).

Rozległa panorama pozwala dostrzec główne cechy budowy geologicznej zachodnich i północnych okolic Krakowa. Łatwo zauważyć, że pasmo Sowińca otaczają obniżenia we fragmentach wykorzystywane przez Wisłę i Rudawę. Za nimi ciągną się kolejne wzgórza: na północy - Grzbiet Tenczyński, na południu i zachodzie - Tyniec, Piekary i Ściejowice. Wszystkie one są zrębami tektonicznymi zbudowanymi z górnojurajskich wapieni. W obniżeniach pomiędzy nimi (rowy tektoniczne) występują iły mioceńskie. Duże różnice w odpornościach tych skał na niszczenie spowodowały, że wapienne zręby ostały się w formie wzniesień, a rowy przekształciły się w doliny. Wydarzenia te miały miejsce w czasie nasuwania się Karpat od południa.