JASKINIA NIETOPERZOWA

Od 28 stycznia 1996r. uważana za pomnik przyrody nieożywionej. Nazywana także Jaskinią Jerzmanowicką lub Jaskinią Księżą. Znajduje się w górnym końcu Doliny Będkowskiej i jest jedną z dłuższych jaskiń jurajskich o łącznej długości korytarzy 306m. Oświetlona elektrycznie i udostępniona do zwiedzania. Podziwiać w niej można m.in. ciekawe formy naciekowe (grzbiet jaszczurki, kręgosłup dinozaura), zatopione w skale kości zwierząt jaskiniowych, niedźwiedzia oraz pająka Meta menardi.

Odkryta w 1848r. Nazwana od licznie zlatujących tutaj w XIX wieku kolonii nietoperzy. Przybywały one z obszaru całej Polski, a szczególnie duże ich ilości gromadziły się w grocie późną jesienią. Pierwsze badania wykopaliskowe przeprowadzono w 1871r. Podczas eksploatacji namuliska w latach 1872-79 znaleziono ok. 4000 kłów niedźwiedzia jaskiniowego, a późniejsze badania jaskini doprowadziły do odnalezienia w niej śladów pobytu człowieka z okresu paleolitu, neolitu i średniowiecza. Z czasem w grocie nagromadziły się duże ilości guana wykorzystywanego później jako nawóz.

Do jej wnętrza prowadzi duży otwór zamknięty metalową kratą. We wstępnej części groty znajduje się głęboki wykop - pozostałość po pracach archeologicznych. Dalej jaskinia przechodzi w dwa korytarze (w jednym z nich zachowały się nacieki), które następnie łączą się w dużą komorę. Dalsza część groty to ciąg zwężających się korytarzy.