ORLEJ

Trudno dostępny, nieczynny kamieniołom porfirów znany również jako Na Głuchówkach zlokalizowany w Głuchówkach. W latach 1932-66 eksploatowano tu porfiry; początek ich wydobycia datuje się na drugą połowę XIX wieku. Wyrobisko jest jednym z najciekawszych obiektów geologicznych Wyżyny Krakowskiej; stanowi fragment zuskokowanej i zerodowanej lakkolitowej intruzji subwulkanicznej wieku dolnopermskiego.

W przekopie prowadzącym do kamieniołomu znajduje się tektoniczny kontakt karbonu (najwyższy wizen) z jurą; występuje on wzdłuż strefy uskokowej o kierunku ok. 170° należącej do starszego systemu dyslokacji pojurajskiej Wyżyny Krakowskiej. Karbon wykształcony jest jako łupki (lokalnie spiaszczone; zawierają laminy piaskowcowe) z wkładkami ciemnych organogenicznych, marglistych wapieni dolomitycznych. W obrębie tej serii występują także wkładki zlepieńców egzotykowych (z okruchami porfirów starszej generacji), których wykształcenie litologiczne oraz obecność w nich ostrokrawędzistych okruchów łupkowych wskazuje na transport w podmorskich osuwiskach wywołanych przez zjawiska wulkaniczne. W łupkach występujących bliżej porfirów pojawiają się pierwsze zmiany termiczne - stają się one twardsze, krzemionkowe, nabywają kostkowej łupliwości; powierzchnie spękań pokryte są różnymi nalotami; sprawiają one wrażenie "spieczonych". Jest to strefa kontaktu termicznego powstałego pod wpływem intruzji porfirowej. Bieg tej powierzchni wynosi ok. 160° z upadem ku zachodowi pod kątem 55°; nie jest ona jednak równa. Na granicy między skałami osadowymi a porfirem występuje cienka strefa brekcji magmowo-tektonicznych; w samym porfirze tkwią zaś ksenolity łupków. Porfir charakteryzuje się czerwoną barwą, zbitą teksturą, porfirową strukturą.