WĄWÓZ CZAROWNIC

Głęboki na 15-25m i długi na ok. 40m jar o wąskim dnie z licznymi progami skalnymi. Zamknięty z jednej strony kaskadą wodną o wysokości ok. 10m utworzoną przez wodę płynącego strumienia - Wodospadem Czarownic. Wąwóz od 1 lipca 1968r. uznawany jest za pomnik przyrody nieożywionej. Według legendy właśnie tutaj "czarownice ze swoimi diabelskimi kamratami swój sabat odbywają".

Wąwóz Czarownic wyerodowany został w obrębie strefy spękań zespołu bardzo grubych ławic piaskowca ciężkowickiego serii śląskiej zapadających pod kątem ok. 25° na południe. Jest to stratygraficznie najniżej położony poziom piaskowców tej formacji podścielony pstrymi łupkami odsłaniającymi się poniżej wąwozu. W profilu ściany zamykającej wyodrębniają się cztery grube ławice frakcjonalnie warstwowane kończące się cienką warstwą iłowca zawierającego detrytus roślinny. W odsłonięciu zlepieńców w dolnej części wąwozu występują toczeńce łupków oraz plastycznych iłów. Ściany obramowujące wąwóz mają przebieg zgodny z kierunkami spękań ciosowych. Obrywy i eksfoliacja wilgotnych ścian o zabarwieniu żółtobrązowym i rdzawym są tu zjawiskami powszechnymi. Ich intensywne zabarwienie pochodzi od wzbogacenia piaskowców związkami żelaza w obrębie płaszczyzn ciosu.