SZYB SZCZERBAKÓW

Najgłębszy szyb poszukiwawczy w Europie do początku XIX wieku ukończony w 1827r. Powstał on w związku z szeroko zakrojonymi i kosztownymi poszukiwaniami soli kamiennej w Królestwie Polskim. Od 1818r. prowadził je, na zlecenie Dyrekcji Górniczej w Kielcach, nadradca górniczy Wilhelm Gottlob Ernst Becker - absolwent Akademii Górniczej we Freibergu. Wykonał on jeszcze trzy szyby znajdujące się w tym rejonie: Gadawa, Owczary oraz w Solcu-Zdroju, który dał początek uzdrowisku.

Szyb Szczerbaków wydrążono do głębokości 378m, osiągając strop wapieni jurajskich, a następnie pogłębiono go otworem do 432,2m. Uległ on zniszczeniu, aczkolwiek pozostał po nim wypływ wody mineralnej. Prace melioracyjne prowadzone w latach 70-tych XX wieku doprowadziły jednak do dewastacji tego źródła, ale w roku 1995 utworzono tutaj użytek ekologiczny znany jako Słone źródło w Szczerbakowie.

Dokładna lokalizacja szybu Szczerbaków nie jest pewna. Obecnie jest on zasypany, a wydobyty z niego urobek tworzy pagórek, u podnóża którego gromadzi się woda mineralna. Jest ona chlorkowo-sodowa, jodowa, fluorowa; jej pH wynosi 6,5; mineralizacja - 48,45g/l. W swoim składzie zawiera [mg/l]: Ca++ 1752; Mg++ 1017; Na+ 14976; K+ 332,2; HCO3- 372; SO4-- 2496; Cl- 27311; Br- 79,8; I- 15,7; F- 2,89; oraz <0,04 siarkowodoru.