BARBARA

Nieczynna kopalnia zlokalizowana na południowym stoku Grabiny Małej. Jest ona ostatnim ośrodkiem, w którym eksploatowano rudy ołowiu należące do systemu mineralizacji kruszcowej Karczówki. Żyły kruszconośne tnące masyw wapieni zaczęto udostępniać najprawdopodobniej już na przełomie XIX i XX wieku. Wydrążono w tym celu 118m głębokości szyb św. Barbara (najgłębszy w całych Górach Świętokrzyskich) z bocznymi chodnikami. Późniejsze prace eksploatacyjne w latach 1916-17 prowadzono pod zarządem austriackim. Złoże odwadniano maszyną parową, co umożliwiło zejście prac górniczych poniżej poziomów wodonośnych.

Po kopalni do dziś zachowało się duże zagłębienie w kształcie leja o głębokości 5m i średnicy 10m, a w jego pobliżu - wystające z gruntu betonowe fragmenty urządzeń nadszybia. Na zachód od szybu ulokowany jest prostokątny zbiornik o wysokości 1,5m, na wschodzie zaś zaznacza się zwałowisko odpadów poeksploatacyjnych. Kolejna hałda usypana jest po stronie południowej, a jej dolny skraj - odległy ok. 60m od szybu - tworzy wyraźny stopień wtopiony w morfologię terenu i stanowi dogodny punkt widokowy.