ŚLICHOWICE

Dwa nieczynne kamieniołomy, w których od okresu międzywojennego do roku 1970 eksploatowano górnodewońskie wapienie, takie same jak na Kadzielni. W wyniku prowadzonych prac odsłonięto unikatowe zjawiska tektoniczne, dlatego też w 1949r. część wyrobiska objęto ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej. Duża wartość naukowa i dydaktyczna zdecydowały jednak o utworzeniu tutaj 18 czerwca 1952r. rezerwatu przyrody nieożywionej pod nazwą Rezerwat Skalny im. Jana Czarnockiego. Obejmuje on skalną grzędę o powierzchni 0,55ha rozdzielającą kamieniołom zachodni od wschodniego.

W kamieniołomach na szczególną uwagę zasługuje fałd śluchowicki odsłonięty po zachodniej stronie grzędy oddzielającej obydwa kamieniołomy. Jest to wyraźny fałd leżący ze śródfałdziem złożonym z grubouławiconych wapieni; obalony ku południowi, więc powstał pod wpływem nacisków działających z północy - nasuwania się strefy łysogórskiej ku południowi. Z nasuwaniem tym wiązało się intensywne fałdowanie graniczących z tą strefą mas skalnych znajdujących się w synklinorium kieleckim. W południowej części grzędy ławice stają się coraz cieńsze; ustawione są prawie pionowo, a nawet odwrócone. W kamieniołomach występują także wapienie bitumiczne, a skały charakteryzują się mniejszą zawartością fauny niż w pozostałych odsłonięciach kieleckich.