KRUPNICZKA

Wzniesienie zbudowane z utworów triasowych - wapieni, margli i dolomitów kruszconośnych, wśród których występuje galman. Przed wiekami był on przedmiotem eksploatacji głównie w rejonie Galmanu, jednak właśnie w masywie Krupniczki pogórnicze pozostałości są najbardziej atrakcyjne, a ich odnalezienie jest stosunkowo proste.

Powstanie tutejszego złoża związane jest z brakiem skał ilastych i marglistych stanowiących izolację dla migrujących wód powierzchniowych. Zazwyczaj takie nagromadzenia tworzą się ponad złożem siarczkowym i są wynikiem procesów wietrzeniowych postępujących od powierzchni; uwarunkowane są głównie przenikaniem w głąb utworów skalnych wód wzbogaconych w tlen. Ruda pierwotna charakteryzuje się zatem większą twardością i spoistością, zaś w strefie utleniania okruchy rudy siarczkowej osadzone są w słabo zwięzłym galmanie.

Rudy występujące w masywie Krupniczki wydobywano z przypowierzchniowych warstw dolomitu kruszconośnego za pomocą sztolni wykutych najprawdopodobniej z końcem XV wieku. Sztolnie te charakteryzowały się niewielką głębokością związaną z płytko zalegającym w tej okolicy horyzontem wód podziemnych uniemożliwiającym eksploatację prostymi metodami bez odwadniania wyrobisk. W okresie poprzedzającym I wojnę światową wydobycie prowadzono metodą odkrywkową, co pozwoliło uzyskać kilkaset ton galmanu z galeną i kilka tysięcy ton limonitu. Prace te doprowadziły także do odsłonięcia istniejących wcześniej wyrobisk prowadzących w głąb masywu.