WAWEL

Niewielki zrąb tektoniczny włączony do Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego. Ograniczony jest uskokami o zrzucie 20-70m; sąsiaduje z rowami tektonicznymi, a od północnego-wschodu - z innym zrębem, na którym zlokalizowane jest centrum Krakowa. Zbudowany z górnojurajskich wapieni, wśród których dominuje odmiana skalista; podrzędnie występuje także wapień uławicony. Skały pocięte są trzema zespołami ciosu. Na koronie wzgórza leżą płaty margli kredowych, wapieni ostrygowych miocenu oraz utwory czwartorzędowe reprezentowane przez piaski i gliny.

Materiał stąd pochodzący najprawdopodobniej został użyty do budowy najstarszych zabudowań wawelskich (sprzed ok. 1000 lat). Pochodził on z powierzchni zrębowej wzgórza lub z jego stoków, gdzie występują wszystkie zastosowane przy budowie odmiany wapieni - cienkopłytowe, uławicone i skaliste. Ślady wydobycia można odnaleźć na południowy-zachód od Smoczej Jamy. Najprawdopodobniej stamtąd pochodziła kostka do brukowania Rynku Głównego w XIX wieku. Możliwe również, że wapień pozyskiwano na stokach północnym i północno-zachodnim, dziś wprawdzie bez widocznych śladów eksploatacji, ale nienaturalnie stromych.