DOLINA RACŁAWKI

Dolina o całkowitej długości ok. 9km, której przeważającą część pokrywa wiejska zabudowa; wytyczono w niej trzy ścieżki dydaktyczne. Dnem przepływa potok Racławka głęboko wcinający się w skały dewonu i karbonu dolnego (najstarsze utwory występujące na powierzchni w rejonie krakowskim; tworzą gruby - ponad kilometrowej miąższości, mocno sfałdowany - kompleks skalny powstały na dnie stale obniżającego się szelfowego morza; w kilku miejscach są one poprzecinane permskimi intruzjami wulkanicznymi), a także niewielkiej miąższości warstwy piaskowców jury środkowej oraz wapieni jury górnej (widoczne jako ściany i ostańce; przecinają je liczne uskoki pochodzące z orogenezy hercyńskiej i alpejskiej). Dno doliny wyścielają osady czwartorzędowe powstałe podczas wytrącania się węglanu wapnia z wód potoku przed kilkoma tysiącami lat.

U wylotu doliny, przed połączeniem rzek Racławki i Szklarki, we wschodnim zboczu odsłaniają się białe skałki - wapienie skaliste jury górnej (oksford) w kształcie wieżyc i iglic. Ich kształt wynika z obecności ciosu i rozmywania go przez procesy krasowe; odzwierciedla on formy poszczególnych budowli rafowych - bioherm. Ok. 300m w górę doliny, również we wschodnim zboczu, odsłaniają się skałki o kształtach trapezoidalnych facji wapienia węglowego (eksploatowane w Czatkowicach). Ich forma związana jest z systemem spękań ciosowych ciosu diagenetycznego i tektonicznego. Występują przynajmniej dwa pionowe, prostopadłe do siebie, systemy spękań i jeden poziomy. Skały są bardzo grubymi ławicami (miąższość do 9m) nachylonymi na wschód; morfologicznie położone wyżej niż poprzednie. Pomiędzy nimi biegnie więc, powstały w miocenie i przecinający Dolinę Racławki, uskok o kierunku wschód-zachód. Dolnokarbońskie utwory stanowią jego skrzydło wiszące; są one natomiast zrzucone względem położonej wyżej odkrywki w Dubiu. Ten uskok z kolei biegnie wzdłuż Racławki, a powstał w orogenezie hercyńskiej. Po lewej stronie ścieżki, prowadzącej w górę doliny, występuje holoceńska martwica wapienna (słabo zwięzła, lekka, porowata skała z licznymi pustkami po pędach i mchach, na których się wytrącała), urwisko z odsłoniętą martwicą oraz jej twardsza odmiana - trawertyn.