Zlokalizowana w zachodnim zboczu górnej części
Doliny Szklarki typowa grota o genezie osuwiskowej. Rozwinięta na dwóch prostopadłych, pionowych szczelinach ciosowych w wapieniach skalistych górnej jury. Długość jej korytarzy wynosi 270m, głębokość - 59m, co czyni z niej jedną z najgłębszych jaskiń Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej; należy także do
Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego.
Powstawanie takich jaskiń związane jest z - zachodzącymi na stromych zboczach - ruchami masowymi. Do ich rozwoju z kolei przyczyniły się tutaj: intensywna erozja boczna, głębokie wcięcie doliny, lokalne wykształcenie skał (wapienie gruzłowate o niewielkiej zwięzłości) oraz istnienie szeregu szczelin ciosowych. Wzdłuż nich zachodziło zsuwanie mas skalnych, co doprowadziło do rozwarcia szczelin i powiększania pustek. Udział procesów krasowych w tworzeniu takich jaskiń jest więc znikomy.
Eksploracja jaskini jest niebezpieczna ze względu na możliwość obrywu wiszących want. Na jej dnie zalega rumosz skalny; miejscami występuje namulisko gliniaste. Szata naciekowa niewielka: fragmenty polew, makarony oraz mleko wapienne. Gdzieniegdzie występują odciski amonitów oraz wypreparowane przez kras skalcyfikowane gąbki krzemionkowe - jeden z głównych składników górnojurajskich wapieni.
Copyright 2011-2024 bohun
Wykorzystywanie materiałów zamieszczonych w Geotydzie
bez zgody właściciela praw autorskich jest zabronione