DOLINA PRĄDNIKA

Jedno z ciekawszych miejsc Europy Środkowej, na którym skupia się bogactwo form przyrodniczych, kulturowych, krajobrazowych oraz wiele cennych tworów geomorfologicznych. Długa na ok. 17km, z czego 12km należy do Ojcowskiego Parku Narodowego.

Podłoże Doliny Prądnika stanowią białe, jasnożółte i jasnoszare wapienie górnej jury występujące w facjach. Odmiana skalista charakteryzuje się dużą twardością i zwięzłością, obecnością spękań ciosowych oraz brakiem krzemieni; są dość odporne na działanie procesów denudacyjnych; zawierają niewiele skamieniałości (z wyjątkiem gąbek); odgrywają znaczną rolę w kształtowaniu rzeźby terenu. Wapienie uławicone natomiast są wyraźnie warstwowane; liczne są w nich skamieniałości (głównie ramienionogów) oraz buły krzemionkowe; tworzą one obniżenia morfologiczne pomiędzy ostańcami na wierzchowinach, a także zagłębienia, rozdzielające skałki na zboczach dolin.

Obecna rzeźba terenu kształtowała się od paleogenu; wtedy doszło do powstania rozległej, lekko falistej wierzchowiny zwanej paleogeńską powierzchnią zrównania. W pliocenie wykształciła się sieć rzeczna, wskutek czego rozpoczęło się pogłębianie Doliny Prądnika i uchodzących do niej dolin bocznych. Pomiędzy kolejnymi etapami wcinania się rzek w dno zachodziła wzmożona erozja boczna, która doprowadziła do powstania teras skalnych obserwowanych na obu zboczach. Reprezentowane są one przez malownicze bramy, iglice i inne ciekawe formy skałkowe (Brama Krakowska, Igła Deotymy, Maczuga Herkulesa, Skały Panieńskie, Skały Kawalerskie, Bykowiec, Łaskawiec).

W Dolinie Prądnika liczne są także formy powstałe w wyniku działalności procesów krasowych - jaskinie i schroniska skalne, które rozwinęły się głównie w wapieniach skalistych. Przykładem takiego obiektu jest udostępniona do zwiedzania Jaskinia Ciemna.