Skała zbudowana jest z górnojurajskiego wapienia skalistego częściowo przykrytego przez less (lokalnie przewarstwiony gliną z fragmentami wapieni) oraz piaski nawiane podczas ostatniego okresu glacjalnego. W osadzie tym znaleziono materiał zawierający zabytki archeologiczne (jedne z najstarszych śladów bytności człowieka w Polsce datowane na starszy paleolit) i szczątki kopalnej fauny. W skale widoczne są spękania ciosowe powiększone przez procesy krasowe i grawitacyjne; na powierzchni występują liczne jamki, zagłębienia, rowki i bruzdy tworzące charakterystyczną mikrorzeźbę krasową; liczne są także skamieniałości selektywnie wypreparowane przez wietrzenie. W dolnej części ściany skalnej przy wiślisku wzdłuż rozwartej szczeliny przebiega wąski, zaciskający się korytarz. U jego podnóża nagromadzone są mady i żwiry akumulowane przez rzekę w czasie wezbrań powodziowych. Od południa skałka ograniczona jest wysoką, łukowato wygiętą skarpą - pozostałością po nieczynnym od dawna kamieniołomie. Odsłaniają się w niej wapienie o mniej lub bardziej wyraźnie zaznaczonej oddzielności ławicowej nachylone ku zachodowi pod kątem 8-10° (stopniowo malejącym).
Copyright 2011-2024 bohun
Wykorzystywanie materiałów zamieszczonych w Geotydzie
bez zgody właściciela praw autorskich jest zabronione