PIĘTRA STRUKTURALNE

Obejmuje okres dewonu, karbonu i dolnego permu (z wyjątkiem Karpat), czyli ok. 115mln lat. Na niektórych obszarach platformy paleozoicznej zakończyło formować swe osady w czerwonym spągowcu. Granice zakończenia fałdowań waryscyjskich widoczne są w niezgodnościach stratygraficznych, tektonicznych, sedymentacyjnych; dolna - duże luki stratygraficzne (dewon w zapadlisku przedkarpackim leży na prekambrze, ordowiku, sylurze), górna - zależy od fazy zakończenia ruchów waryscyjskich na danym obszarze i wieku sedymentacji. W jego obrębie wydziela się kompleksy: akadyjski, bretoński, sudecki, kruszcogórski, asturyjski, uralski, saalski, palatyński (palatynacki).

Utwory tego piętra miały rozwój geosynklinalny i platformowy. Występuje na różnych głębokościach od zera do kilku kilometrów, dlatego różny stopień jego rozpoznania (najgłębiej stwierdzone w Polsce centralnej - Kujawy 6,8km; w północno-zachodniej - 2,5-6km; w południowej i południowo-zachodniej - 1,5-3,5km). Na powierzchni jego występowanie stwierdzono: w Sudetach, Górach Świętokrzyskich, na obszarze niecki górnośląskiej i monokliny śląsko-krakowskiej. Bliżej powierzchni: w niecce górnośląskiej, synklinorium miechowskim, niecce lubelskiej i innych częściach synklinorium brzeżnego. Brak tego piętra w północno-wschodniej części platformy.