PIĘTRA STRUKTURALNE

Kompleks ten obejmuje zespół skał powstałych w ciągu 220mln lat (na większości oszarów od retu do dziś, a na obszarach młodych platform - od cechsztynu do dziś; tam też można wydzielić megakompleksy permsko-mezozoiczne i kenozoiczne). Tworzy platformową pokrywę, maskującą sfałdowane i speneplenizowane wcześniej utwory. Osady tego piętra mają przeważnie charakter epikontynentalny, z wyjątkiem mezozoiku orogenu alpejskiego. Na platformowym obszarze Polski jego miąższość waha się w granicach 0-9km, maksimum osiągając w centralnej części kraju (obniżenie wielkopolskie i rejon Kujaw). W Polsce południowej i południowo-wschodniej miąższość pokrywy permsko-mezozoicznej nie przekracza 2,5km. Zjawiskiem w niej charakterystycznym jest przemieszczanie się stref maksymalnej miąższości poszczególnych formacji permskich i mezozoicznych w związku z tektoniką solną i obecnością nieciągłości sedymentacyjnych. Kompleks ten ostatecznie uformowany został w fazie laramijskiej; w jego obrębie występują kompleksy: starokimeryjski, młodokimeryjski, asturyjski, subhercyński, laramijski, sawski, styryjski, attycki, walachijski.