                             CZWARTORZĘD
KENOZOIK     TRZECIORZĘD

                             KREDA
                             JURA
MEZOZOIK    TRIAS

                             PERM
                             KARBON
                             DEWON
                             SYLUR
                             ORDOWIK
PALEOZOIK   KAMBR

PREKAMBR

TRZECIORZĘD

basenach Karpat zewnętrznych sedymentacja została przerwana, a utwory tam powstałe uległy wypiętrzeniu, fałdowaniu oraz nasuwaniu ku północy. Na przełomie dolnego i środkowego miocenu uformowało się zapadlisko przedkarpackie. W południowej części zbiornika morskiego, który zatokami wkraczał na nasuwające się płaszczowiny Karpat zewnętrznych, panowała sedymentacja chemiczna. Na tak powstające utwory nasuwały się płaszczowiny Karpat zewnętrznych. W najwyższym miocenie zbiornik morski wycofał się z obszaru zapadliska, a z jego końcem nastąpiła faza styryjska. Spowodowała ona ostateczne sfałdowanie i wypiętrzenie Karpat oraz wycofanie się zbiornika morskiego z ich przedpola. W rejonie Pienin (głównego szwu tektonicznego w Karpat) zaznaczył się wulkanizm andezytowy. Na przedpolu Karpat odmłodzeniu uległy stare uskoki (sudecki uskok brzeżny, wzdłuż którego nastąpiło wypiętrzenie Sudetów o kilkaset metrów). W miocenie na Dolnym Śląsku występowały także zjawiska tektoniczne typu bazaltowego.

Utwory wczesnego paleocenu występują w Polsce pozakarpackiej (osady piaskowcowo-margliste z bardzo liczną fauną o miąższości ok. 100m) oraz w Tatrach (zlepieńce i piaskowce zbudowane z okruchów niszczonego masywu tatrzańskiego oraz nieco młodsze wapienie numulitowe), późnego - na zachodniej części Pomorza (lokalne pokłady węgli brunatnych), Podhalu, Spiszu i w Tatrach (flisz podhalański o miąższości ponad 2km - głównie piaskowce, mułowce, łupki ilaste, niekiedy dolomity żelaziste). Późny eocen reprezentowany jest w północnej i wschodniej Polsce przez piaski kwarcowo-glaukonitowe (miąższość do 10m) z liczną fauną małżoraczków, mięczaków, otwornic (głównie bentonicznych) i licznymi kokolitami. Przełom eocenu i oligocenu reprezentowany jest w Karpatach zewnętrznych przez głębokomorskie osady - łupki krzemionkowe i rogowce. Skały oligoceńskie to lokalnie występujące pokłady węgli

1 | 2 | 3

Wykorzystywanie materiałów zamieszczonych w Geotydzie
bez zgody właściciela praw autorskich jest zabronione