KREDA

Najmłodszy okres ery mezozoicznej trwający od 140mln do 65mln lat temu. Swą nazwę zawdzięcza kredzie piszącej - skale powszechnie występującej w tych utworach.

Świat organiczny był zróżnicowany. Szczyt rozwoju osiągnęły gąbki o szkielecie krzemionkowym; licznie występowały mięczaki, ramienionogi (wymierały pod koniec kredy), koralowce, jeżowce, ryby (dominowały promieniopłetwe i żarłacze). Środowisko morskie zasiedlały również ichtiozaury, mosasaury i plezjozaury. Powszechnie były żółwie, krokodyle oraz gady latające (o rozpiętości skrzydeł dochodzącej do 8m) i uzębione ptaki. Na lądzie panowały dinozaury; w ich cieniu występowały niewielkie ssaki (owadożerne, drapieżne torbacze i prymitywne łożyskowce), a także płazy. Obfita była także flora początkowo przypominająca znaną z jury; pojawiły się pierwsze rośliny okrytonasienne (buk, brzoza, grab, wierzba, topola, orzech, eukaliptus, platan, bluszcz). Największe znaczenie miały jednak szpilkowe (araukariowate, cyprysowate, sosnowate, cisowate). Z końcem kredy nastąpiła zmiana środowiska spowodowana upadkiem wielkiego ciała kosmicznego na Ziemię. Doprowadziło to do kryzysu w świece organicznym - wymarły amonity, większość belemnitów, a także dinozaury. Dobrymi skamieniałościami przewodnimi dla kredy są małże i belemnity, a istotne znaczenie skałotwórcze miały wówczas gąbki krzemionkowe (ich igły tworzą spongiolity i są częścią składową opok) oraz koralowce kolonijne.