MONOKLINA PRZEDSUDECKA

Wraz z monokliną śląsko-krakowską stanowią naturalne skrzydło niecki szczecińsko-łódzko-miechowskiej. Zostały wydzielone umownie na podstawie znacznej szerokości podkenozoicznych wychodni skał triasu i jury na północ od Sudetów i Górnego Śląska.

Granice monokliny przedsudeckiej wyznaczają: od południa - dyslokacja Odry, od północy - wychodnie kredy; ku południowemu-wschodowi przedłuża się w monoklinę śląsko-krakowską, ku zachodowi kontynuuje się poza granice kraju.

Budowa monoklinalna, upady warstw łagodne, do kilku stopni w kierunku północno-wschodnim, choć wydziela się tu liczne struktury drugorzędne. W podłożu formy waryscyjskie (kaledońsko-waryscyjskie), sfałdowane; występuje perm dolny. Pokrywa osadowa - od cechsztynu. Ku południowemu-wschodowi osady permu stopniowo cienieją, wyklinowują się także utwory jury środkowej, triasu środkowego i górnego. W podłożu skał permu występują struktury paleozoiczne, które silnie oddziaływały na przebieg procesów sedymentacyjnych zwłaszcza w permie (końcowe fazy orogenezy waryscyjskiej powodowały podnoszenie antyklinorium leszczyńskiego i obniżenie sąsiednich synklinoriów; w depresjach gromadziły się dużej miąższości osady permu górnego - rzeczne, limniczne, eoliczne przykryte pokrywą wulkaniczną).